Czym charakteryzuje się koniczyna perska?

Koniczyna perska jest popularną rośliną pastewną należącą do rodziny motylkowatych. Pochodzi ze strefy śródziemnomorskiej. W Europie, w tym Polsce, zaczęła być uprawiana na szeroką skalę po II wojnie światowej. Jej nasiona są importowane głównie z Bliskiego Wschodu i państw południowej Europy. W polskich warunkach koniczyna perska jest rośliną wielokośną, jednoroczną, jarą, ale może występować także w formie ozimej.

Roślina pastewna dostarczająca wartościowej paszy dla zwierząt

Koniczyna perska charakteryzuje się niską zawartością suchej masy w roślinach, przez co użytkowana jest głównie w formie zielonki, a rzadziej w postaci suszonej. Wykorzystuje się ją najczęściej do bieżącego skarmiania przeżuwaczy, trzody chlewnej i drobiu. Ze względu na duży udział liści w suchej masie plonu oraz delikatną budowę łodyg uzyskiwana z niej pasza zawiera duże ilości białka ogólnego i strawnego oraz składników mineralnych i karotenu, a niewiele włókna surowego, co wpływa na wysoką strawność składników pokarmowych. Wartość 1 kg suchej masy koniczyny perskiej jest taka sama, jak w 1 jednostce owsianej, a zarazem wyższa w porównaniu z koniczyną czerwoną (0,70) i lucerną (0,85).

Koniczyna perska jest wartościową rośliną miododajną. Daje około 200 kg miodu z 1 ha. Okres jej kwitnienia trwa średnio trzy tygodnie i przypada na przełom czerwca i lipca. Warto jednak pamiętać, że plantacja pozostawiona jako pożytek pszczeli traci swoje walory paszowe; z kolei w przypadku zbioru na paszę wydajność miodowa jest niższa. Koniczyna perska stosowana jest też do łagodzenia negatywnych skutków monokultur zbożowych oraz do uprawy polowej w mieszankach z trawami.

Wymagania klimatyczne i glebowe koniczyny perskiej

Koniczyna perska ma wysokie wymagania termiczne i świetlne w okresie wegetacji. Kiełkowanie rozpoczyna w temperaturze 6-8°C, jednak optymalna temperatura kiełkowania wynosi 20-25°C. Aby prawidłowo się rozwijać, potrzebuje znacznych ilości wody – w suche lata plonuje zawodnie. Idealne jest dla niej połączenie wysokich temperatur z wysokimi opadami. Wówczas koniczyna perska rośnie bardzo szybko i można z niej zebrać od 4 do 5 pokosów.

Koniczyna perska lubi gleby należące do kompleksu pszennego bardzo dobrego i dobrego oraz żytniego bardzo dobrego, które zawierają odpowiednią dawkę składników odżywczych. Może być także uprawiana na kompleksie zbożowo-pastewnym mocnym o wysokiej wilgoci. Jej nasiona, które są dostępne między innymi w sklepie Małopolskiej Hodowli Roślin, wsiewa się najczęściej w zboża jare – odgrywają one rolę rośliny ochronnej. Koniczyna perska może być także uprawiana po roślinach okopowych na oborniku. Siew najlepiej przeprowadzić w drugiej połowie kwietnia.

Materiał Partnera